Gramsbergen, dat onder leiding van trainer Stephan Rahantoknam wat moeizaam aan het seizoen startte met de uitwedstrijd tegen NEC Delfzijl, wist deze wel om te zetten in een 1-2 overwinning maar dat ging allerminst met goed voetbal. De eerste thuiswedstrijd werd gespeeld tegen de goede vrienden van Drenthina uit Emmen, na een pover duel werd het een bloedeloze 0-0. De volgende wedstrijd, tegen het altijd lastige Emmense DZOH, ging na erbarmelijk slecht voetbal (van beide zijden) verloren met 1-2 na een 0-1 voorsprong. Hierna paste het trainerskoppel enige wijzigingen toe en daardoor ging het voetbal wat beter lopen kwam er meer duidelijkheid en automatisme in de ploeg en nam het zelfvertrouwen toe. Het verdedigingsblok stond en staat nog steeds als een huis en daar begint het meestal mee. Als dan de aanvallers dat doen wat ze horen te doen namelijk scoren, ja dan komen de punten. Allereerst werd de Weide met een 5-0 overwinning overklast en vervolgens werd de verrassende runner-up LTC in Assen op een 3-1 nederlaag getrakteerd. En dat na een goed gespeelde wedstrijd tegen, en dat moet ook worden gezegd, een uitstekende tegenstander. Hierna werden de Groninger studenten van The Knickerbockers met 3-1 over de knie gelegd.  

En toen kwam vv Gorecht langs, het leek wel de dag van de intocht van sinterklaas en wellicht dachten de groen witten dat het al tijd was voor het uitdelen van cadeaus want de 0-1 en de 0-2 waren prachtige geschenken die door Gorecht hartelijk in ontvangst werden genomen. Gorecht (op dat moment de koploper) vond het daarna prima en liet zich ver terug zakken op eigen helft en counterde er lustig op los en won de wedstrijd uiteindelijk met 1-4. Mooi spel? Een goed uitgevoerde counter is altijd mooi om te zien vooral als het zo snel gaat als tegen Gramsbergen. En Gramsbergen had duidelijk geen antwoord op deze spelwijze. 

En dan hoop je als supporter en “stukkies schrievers” natuurlijk dat dit geen gevolgen heeft voor het zelfvertrouwen in de ploeg.  Welnu dat bleek de week erop tegen onze eerste Friese tegenstander van deze competitie de Griffioen uit Oosterwolde. Vanuit een versterkt middenveld werd de Griffioen bestreden en na een lastige eerste 20 minuten was het Gramsbergen dat het initiatief overnam en uiteindelijk de wedstrijd naar zich toe trok met een 0-2 overwinning die gelet op het spelbeeld ook in een 2-5 of 2-6 had kunnen en wellicht wel had moeten zijn. Mooie punten en dik verdiend (ook volgens de vriendelijke Friese supporters) met een prima herstel na de sof wedstrijd tegen Gorecht. 

Ja en dan die wedstrijd tegen Elim, er is veel over gezegd en geschreven dus dat doen we nu niet meer. In de 76^e minuut gestaakt bij een 1-3 stand in het voordeel van Gramsbergen. Wat we er wel over zeggen “Jorian veel sterkte met je herstel”.  

Hierna was degradant vv Bedum (uiterst sportieve vereniging) te gast op ’t Hoge Holt en die werden met een kansloze 4-1 naar terug gestuurd naar het hoge land. De week daarop vertrok een hele grote bus met weinig mensen aan boord naar het op voetbalgebied onbekende FC Wolvega.  Na een moeilijk eerste helft werd in de tweede helft orde op zaken gesteld met een duidelijke 4-1 overwinning. Achteraf wellicht wat aan de hoge kant want het had met rust ook zomaar 2-0 voor FC Wolvega kunnen staan. 

Hierna de laatste thuiswedstrijd van dit kalenderjaar tegen het lastige FC Meppel, wellicht de beste wedstrijd van het seizoen met uitzondering van de 20 minuten na de thee toen het echt billenknijpen was voor onze mannen. Door de prachtige 0-1 van Kelvin Jager net voor de thee werd de rust gehaald na een werkelijk prachtige voetbalshow waarin alleen werd vergeten om te scoren. En dan kan het toch nog lastig worden want na de snelle 2-0 door David Houtman was het FC Meppel wat de klok sloeg. De 2-1 kon dan ook niet uitblijven en dat bleek in de 54^e minuut ook het geval toen goaltjesdief E. Kwant de 2-1 liet aantekenen. Maar toen onze eigen goaltjesdief Roy Seinen in de volgende minuut met een mooie solo en zeker zo’n mooi schot de Meppelse Doelman kansloos liet met de 3-1 was het Meppelse verzet gebroken. Gramsbergen maakte in de slotminuut nog de nog de 4-2 door Elwin van der Veen nadat opnieuw E. Kwant namens Meppel had gescoord voor de 3-2. 

Zoals gezegd na een wat moeilijk begin is de ploeg gaan draaien, het straalt zelfvertrouwen uit en raakt niet snel van de kook. Dat is wat ons als schrijvers betreft zeker te danken aan het trainersduo en overige begeleiders die de rust bewaren en de spelers telkens wijzen op hun eigen mogelijkheden en capaciteiten. En die zijn in de eerste seizoenshelft groot zo blijkt, het is nog niet altijd stabiel en oogstrelend maar hopelijk wel een opmaat naar een mooie tweede seizoenshelft waarin veel mogelijk is. We staan er riant voor maar hebben natuurlijk nog niets gehaald. Eerst maar eens genieten van de komende feestdagen en de jaarwisseling. Misschien ook nog van het “Protos” gebeuren. 

Vermeldenswaardig het optreden van de scheidsrechters, natuurlijk ben je het als spelers en supporters vanuit de emotie niet altijd eens met de genomen beslissingen. Maar deze mannen hebben ze wel genomen met de beste bedoelingen. Over het algemeen hebben we in deze klasse te maken met jongere en ambitieuze mannen die hun passie uitoefenen en dat op een prettige wijze doen. Een mooi voorbeeld is wat ons betreft de heer Semith Kirimit, onopvallend aanwezig maar door iedereen op en om het veld geaccepteerd als de man die de controle had, chapeau! 

Vanaf deze plek wensen de schrijvers u fijne dagen een sportief maar vooral gezond 2020. 

Gerrit en Henk